Το
τέλος των μεγάλων μύθων και η αρχή του μεγάλου πατριωτισμού
Η ανθρωπότητα ολόκληρη οδηγείται μέρα τη μέρα, όλο και πιο βαθιά, σ’ ένα θανάσιμο αδιέξοδο, στο αδιέξοδο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης[1]. Το κυρίαρχο μοντέλο παραγωγικής και διανομής του παγκόσμιου πλούτου παράγει διαρκώς αυξανόμενη οικονομική και κοινωνική ανισότητα, ιδιωτικό πλούτο, ατομική και κρατική εξουσία για τους λίγους, αλλά ανεργία, φτώχεια, πείνα και δυστυχία για τους πολλούς. Κι ενώ η εργαζόμενη ανθρωπότητα, με την έννοια των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, αγωνίζεται μέσα από την αέναη συσσώρευση της Γνώσης, την ανάπτυξη των επιστημών, του πολιτισμού και της τεχνολογίας να διαμορφώσει τους όρους μιας καθολικής ευημερίας και να δημιουργήσει συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής ισότητας, παρατηρείται μια όξυνση των καταστροφικών οικονομικών κρίσεων, των τοπικών ανταγωνισμών, των πολεμικών συγκρούσεων, της γενικευμένης φτώχειας και της πείνας.
Αυτό το φαινόμενο μπορεί να κατανοηθεί μόνο ως αποτέλεσμα της παραίτησης των τοπικών κοινωνιών από το δικαίωμά τους να διαχειρίζονται συνεργαζόμενες, αυτόνομα, αμεσοδημοκρατικά και αλληλέγγυα το Είναι και τον πλούτο τους και την ανάθεση αυτής της ζωτικής δραστηριότητάς τους στους εκάστοτε ‘ελέω θεού βασιλιάδες’, ή στους ελέω αστικής δημοκρατίας επαγγελματίες πολιτικούς αντιπροσώπους τους, δηλαδή στα φετίχ, στις συμβολικές εκφράσεις της εκάστοτε οικονομικής ολιγαρχίας, η οποία αποτελεί την πρωτογενή πηγή εξουσίας και την μοναδική αιτία της παγκόσμιας κακοδαιμονίας.
Συνέχεια ΕΔΩ: http://epithesh.blogspot.gr/2015/07/blog-post_22.html,
Αυτό
το
Η ανθρωπότητα ολόκληρη οδηγείται μέρα τη μέρα, όλο και πιο βαθιά, σ’ ένα θανάσιμο αδιέξοδο, στο αδιέξοδο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης[1]. Το κυρίαρχο μοντέλο παραγωγικής και διανομής του παγκόσμιου πλούτου παράγει διαρκώς αυξανόμενη οικονομική και κοινωνική ανισότητα, ιδιωτικό πλούτο, ατομική και κρατική εξουσία για τους λίγους, αλλά ανεργία, φτώχεια, πείνα και δυστυχία για τους πολλούς. Κι ενώ η εργαζόμενη ανθρωπότητα, με την έννοια των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, αγωνίζεται μέσα από την αέναη συσσώρευση της Γνώσης, την ανάπτυξη των επιστημών, του πολιτισμού και της τεχνολογίας να διαμορφώσει τους όρους μιας καθολικής ευημερίας και να δημιουργήσει συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής ισότητας, παρατηρείται μια όξυνση των καταστροφικών οικονομικών κρίσεων, των τοπικών ανταγωνισμών, των πολεμικών συγκρούσεων, της γενικευμένης φτώχειας και της πείνας.
Αυτό το φαινόμενο μπορεί να κατανοηθεί μόνο ως αποτέλεσμα της παραίτησης των τοπικών κοινωνιών από το δικαίωμά τους να διαχειρίζονται συνεργαζόμενες, αυτόνομα, αμεσοδημοκρατικά και αλληλέγγυα το Είναι και τον πλούτο τους και την ανάθεση αυτής της ζωτικής δραστηριότητάς τους στους εκάστοτε ‘ελέω θεού βασιλιάδες’, ή στους ελέω αστικής δημοκρατίας επαγγελματίες πολιτικούς αντιπροσώπους τους, δηλαδή στα φετίχ, στις συμβολικές εκφράσεις της εκάστοτε οικονομικής ολιγαρχίας, η οποία αποτελεί την πρωτογενή πηγή εξουσίας και την μοναδική αιτία της παγκόσμιας κακοδαιμονίας.
Συνέχεια ΕΔΩ: http://epithesh.blogspot.gr/2015/07/blog-post_22.html,
[1] Βλέπε, Λάμπος Κώστας,
Αμερικανισμός και Παγκοσμιοποίηση. Οικονομία του Φόβου και της παρακμής,
ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ, Αθήνα 2009.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου